بخـت از دهـان دوسـت نشـانم نمی دهد

دولـت خبـر ز راز نهـانم نمـی دهـد

مردم دراین فراق و در آن پرده راه نیست

یا هست و پرده دار نشانم نمی دهد

بازهم این دل هوای کوی یارراکرد اما نمی دانم یارش را از کجا پیدا کنم همه جا را گشته ام شب ها در آرزوی دیدنش به صبح می رسانم و روزها را...

میگویند جمعه می آید اما جمعه ها غریبانه می آیند و میروند و خبری از دوست نیست.نمیدانم باید تاکی در انتظار بهانه بودنم چشمانم را خون فشان ببینم. اما همچنان در انتظارش می نشینم تا مژدگانی آمدنش را به من بدهند.

محبوب من : جوانی ام را چه سود اگر آن را به پای عزیزی چون تو نریزم ؟

عزیز من :  هر شب از خدایم می خواهم تا هر چه زودتر آن قدوم ملکوتی را بنمایاند.

می گویند از بقیع می آیی و جای پای رسول را دوباره می نمایانی. پس کی ؟

 آن صبح صادق کدامین روز عمر من است.

میوه ی دل فاطمه : ناکسان دوباره هیزم ها را جمع کرده اند .مگر پسر برای مادر کاری نمی کند؟

بیا و دل هایی را که در انتظارت شرحه شرحه اند مداوا کن که طبیبشان تویی جز تو بر این زخم مرحمی نیست.

خوشتر از فکر می و جام چه خواهد بودن

تا ببینم که سرانجام چه خواهد بودن